Zelf-compassie

Afgelopen week heb ik deel 2 gevolgd van de zelfcompassie training en therapie opleiding van David Dewulf.
De term compassie is natuurlijk niet nieuw voor me. Empathie, ruimte maken voor een ander. Zorg dragen voor iemand anders zijn problemen. Betekenisvol aanwezig zijn in communicatie naar de ander. Iets wat van nature bij velen van ons aanwezig is.
In dit bericht wil ik je kort meenemen naar zelfcompassie.
Zélf-compassie, dat was voor mij geen vanzelfsprekendheid. En daar ben ik niet de enige in..
De training die ik volgde  zit vol met termen als: liefde, je pijn omarmen, jezelf iets toewensen. Het riep bij mij toch ook een oordeel op.
Mijn innerlijke criticus blies in het begin een toontje hoger: ‘dat is een beetje zweverig’, ‘dat is misschien niks voor mij. ‘pfff geitewollesokkentaal’…
Het zegt natuurlijk alles over mijzelf en je raadt het al: het heeft me veel gebracht. Nieuwe inzichten en vooral handvatten hoe om te gaan met frustratie, verdriet en zeker ook angst en paniek.

Helemaal nieuw was het zeker niet. Al eerder kwam ik als mindfulness trainer de term: vriendelijkheid voor je eigen ervaring tegen.
Met als idee: strijden tegen emoties/situaties die je niet kunt wegpoetsen verergert alleen maar het lijden. En dus verkeert je stress systeem steeds meer in de alarmfase.
Leren om ermee te zijn, wat betekent dat je je emoties opmerkt en ze niet wegstopt; werkt op termijn krachtig in op je zenuwstelsel. Wanneer je leert om emoties te voelen en je er niet tegen te verzetten, kan je stress systeem op een gegeven moment tot rust gaan komen. Het kalmeert en laat je parasympatische systeem floreren.
Heel behulpzaam bij chronische stress, burn-out en chronische pijn.

Compassie en zelfcompassie is de 2 e stap die je kunt maken. Naast het aanwezig zijn bij je lijden; het strijden te stoppen, leer je hoe je er met compassie bij kunt zijn. Het begrip liefde krijgt een andere betekenis.

Daar waar pijn, liefde ontmoet, is compassie.

Precies dit.

Liefde wordt in de training verder uitgeplozen en is een heel ruim en aangenaam begrip.

Net zoals mindfulness is compassie training moeilijk in woorden te vatten. Het zijn beide ervaringsgerichte trainingen, met een enorme gedegen wetenschappelijke onderbouwing.
Ik ga toch in een notedop de biologie van compassie proberen uit te leggen.

Mens en dier zijn van nature compassie-volle wezens. Hechting en voor elkaar zorgen is vanzelfsprekend. Toch blijkt compassie vaak moeilijk. Dat heeft er alles mee te maken dat we verstrikt raken in de impulsen van het jaagsysteem. In de mindfulness ook de doe-modus genoemd. En het gevaarsysteem.
Dit systeem wordt actief bij bedreiging, maar ook bij ingebeelde bedreigingen! (en dit speelt dagelijks een grote rol!!)

Als het jaag en gevaarsysteem aan het roer staan, dan komen we in een tunnelvisie terecht. Dit activeert je sympatische zenuwstelsel (stress systeem) Mindfulness training zoomt hierop in. Hoe kun je dit opmerken en hoe je weer vanuit een breed perspectief aanwezig kunt zijn in je ervaring.

Compassie training maakt ‘gebruik’ van het zorgsysteem. Centraal staan veiligheid, verbinding en vriendelijkheid. Als je vriendelijk bent naar anderen en naar jezelf dan versterkt dit systeem. De neurotransmitters oxytocine en endorfine spelen hierbij een grote rol. Het parasympatisch zenuwstelsel krijgt de ruimte. Je stress systeem komt terug in balans en jij ervaart ruimte en leert hoe je een antwoord kunt geven aan het lijden wat je in je ervaring tegenkomt.

Het mooie van deze training is dat je heel praktisch oefent met het aanzetten van je zorgsysteem. Hoe mooi is het het dat je met vriendelijke intenties naar jezelf en anderen daadwerkelijk je stress systeem kalmeert.

Het geven van iets moois maakt dat je iets moois terugontvangt.

#compassietraining #lovingkindness #veiligheid #verbinding #daviddewulf #veerkracht #stressreductie #poyvagaaltheorie #buitenjecomfortzoneligtdepersoonlijkeontwikkeling